Ik las dat 19 augustus 2009 wellicht de warmste dag zou worden van het jaar. Temperaturen boven 30°, tropisch.
19 augustus 1983 was ook zo’n warme dag. Schitterend weer. De avond ervoor had Saar mijn firmawagen, een Renault 20 GTD van onder tot boven en binnen en buiten schoongemaakt, leuk muziekje op de autoradio, de binnenverlichting aan want natuurlijk gebeurde dit alles niet op een christelijk uur, maar ergens diep in de nacht.
Het was voor 1983 een mooie auto, comfortabel ook en met van die typische zachte fauteuils waarvoor de Franse wagens bekend waren in die tijd. Kortom, de ideale trouwauto voor een jong koppel met een lichte portemonnee. Jammer genoeg was op de ochtend van het huwelijk de accu leeg en moesten we naar gemeentehuis en kerk in een Opel Kadett die de sporen droeg van een lang en gelukkig leven.
Dit en nog zoveel andere momenten uit de afgelopen 26 jaar passeerden gisteren de revue tijdens ons candle light dinner in ‘Cascades’, het restaurant van de ‘Viceroy’ een van de Ubud boutique resorts met individuele villas. We werden in stijl thuis afgehaald door een zwarte auto met een gouden ‘V’ op de flank, chauffeur in Balinese kledij. Na een ritje van 10 minuten zaten we in de open bar te aperitieven met een spectaculair uitzicht op rijstvelden en palmbomen.
Het degustatiemenu was decadent lekker en de aangepaste wijnen goed gekozen. Anthony, de zoon van de eigenaar en tevens manager van het hotel is natuurlijk niet voor niks een van mijn collegae in de wijnclub, elke tweede vrijdag van de maand.
Op 19 augustus 1983 stonden wij en onze gasten bij de smeulende resten van het restaurant waar onze bruiloft zou worden gevierd en dat de nacht ervoor volledig was afgebrand; 26 jaar later een tête-à-tête in de tropische nacht.
‘Het kan verkeren’ zei Bredero en dat was een wijs man.
