Tijdens haar bezoek aan Bali was Tina redelijk gebiologeerd door het fenomeen ‘Ogoh-Ogoh’.
In de titel schrijf ik dit meervoud met een kwadraat teken; dat is normale praktijk in het Bahasa Indonesia. Een pisang is een banaan en pisang² (spreek uit pisang-pisang) zijn dus bananen. Een beetje raar maar wel logisch.
Op de avond voor ‘Nyepi’, de dag van de stilte, trekt een stoet met grote monsters op bamboe staketsels en gedragen door de dorpsjeugd, door de straten van de Balinese dorpen en steden. Op kruispunten draaien ze rondjes om de boze geesten, gepersonifieerd door de monsters, het spoor bijster te maken. Later worden die monsterbeelden dan verbrand en zo, symbolisch, vernietigd.

De 24 uren die volgen op die rituele verbranding mag niemand op straat, mag er nergens licht branden, er is geen lawaai, er wordt niet gekookt, er vertrekken of landen op heel Bali geen vliegtuigen. De boze geesten zullen op die manier voor de gek worden gehouden. Ze zullen Bali links laten liggen want daar woont blijkbaar toch niemand. De Pecalang, de burgerwacht zeg maar, ziet scherp toe op het naleven van deze verplichtingen.
Het maken van de monsters vraagt weken van gezamenlijke inspanning. Opnieuw een activiteit die het groepsgevoel versterkt en zo mee de basis vormt van het sterke Balinese sociale weefsel.
Tina heeft de opbouw van de ‘Ogoh-Ogoh’ in verschillende fasen gefotografeerd. Van bij het eerste ruwe vlechtwerk tot en met het griezelige resultaat.
Wat lezen we nu in een lokale krant net na Tina’s vertrek?

Inderdaad, er bestaat een concreet plan om een boek te geven over het fenomeen ‘Ogoh²’; gestoffeerd met foto’s. Er is een wedstrijd uitgeschreven om foto’s, films en ander grafisch materiaal te gaan beoordelen en een selectie te maken voor opname in het boek. Eerste prijs Rp 5.000.000.
Hierna de foto’s die we hebben ingestuurd voor de wedstrijd.
Naar mijn bescheiden mening is het volgende ticket Amsterdam – Denpasar – Amsterdam zo goed als binnen.
Ik houd u op de hoogte.