Om 6:23 hoorde ik de telefoon rinkelen in mijn kantoortje.
‘Als het echt belangrijk is bellen ze wel terug op mijn gsm’  dacht ik en draaide me nog even om. Opnieuw inslapen lukte echter niet en om 7:10 zat ik alweer achter mijn computer.
Made, die normaal om 10 uur zou beginnen stond  om kwart over zeven in mijn kantoor met een doktersattest van Budhi. Die had net zijn vrije dag gehad en zou nu twee dagen thuis zijn wegens ziekte. Dat kan natuurlijk iedereen overkomen.  Hij had haar gebeld met de vraag het attest op te halen bij hem thuis en vroeger te beginnen. Het probleem was dat hij normaal de 2 Australische gasten die om 14:15 zouden landen in Denpasar zou ophalen bij aankomst in de luchthaven.  De andere chauffeur, Dewa,  zou volgens het schema pas starten om 14:00. Ik stuurde hem snel een SMS met de vraag om 13:00 te beginnen. Prompt antwoord dat dat geen probleem was. Flexibiliteit is hier geen loos begrip zoals u merkt.

Als hapjes voor bij de welcome drink had de kok toastjes met kipsalade, uitgeholde komkommer met scampi en cocktailsaus en gevulde paddenstoelen gemaakt.
Dat laatste was een attentie voor een van de gasten die vooraf had gemeld dat hij vegetariër was. De porties waren wat groot uitgevallen voor onze Australische vrienden en er was nog flink wat over toen ze naar hun kamer gingen om zich op te frissen.
Ik belde daarom Ayu in de keuken op en vroeg haar, in het Engels, want dat proberen we hen bij te brengen, om de rest van de snacks naar onze privé living te brengen.
Even later zagen we Nyoman en Dewa komen aangesneld, gewapend met bezems en stokken.
Geen snacks evenwel.
Ze bleven voor de geopende schuifdeuren staan. Dewa een metertje of zo achter Nyoman, en keken verrast naar Saar, die rustig aan haar computer zat.
‘Waar?’ vroeg Nyoman.(In het Bahasa Indonesia natuurlijk).
‘Waar wat?’ vroeg ik.
‘De slang‘ antwoordde hij.
‘Slang, slang? Welke slang’ vroeg ik.  Dewa begon al een beetje half opgelucht, half geamuseerd te lachen.
Nyoman keek even wat verward naar Dewa en begreep er duidelijk niets meer van.
‘U hebt toch gebeld naar de keuken om te zeggen dat er een slang was in de living?’ zei hij.
Ayu, die ‘snake’ gehoord had in plaats van ‘snack’ had onmiddellijk slangenalarm geslagen.

Dewa lachte het hardst van iedereen. Hij is namelijk niet zo’n held als het op slangen vangen aankomt en was duidelijk opgelucht dat het vals alarm was geweest.

Made vroeg met later hoe je dan precies ‘een klein gerechtje‘ moest uitspreken in het Engels.
Ik legde haar uit dat je ‘snack’ met een korte ‘é’ klank uitsprak, het was tenslotte ook maar een klein gerechtje. Een ‘snake’ daarentegen was lang dus:  ‘snééééék’.

Die vergeet dat gegarandeerd nooit meer.