Ik ga altijd belachelijk vroeg slapen maar sta dan ook vaak belachelijk vroeg op.  Het is prettig om ‘s morgens, wanneer het nog niet helemaal licht is, uitgebreid te douchen en dan de dag fris en monter in te zetten terwijl de gasten nog lekker liggen te pitten.

Je kan dan ongestoord mail checken en krantje lezen terwijl de wereld rondom langzaam ontwaakt. Het is nog lekker koel, kopje koffie erbij en je voelt je de koning te rijk.

Tegen een uur of één heb je er dan al bijna de dagtaak van een gemiddelde nine-to-fiver opzitten en is een kleine siësta dubbel en dik verdiend. Dat spreek ik tenminste telkens weer met mezelf af. Ik slaap ook echt tijdens dat uurtje siësta.

Brutaal werd ik gewekt door het gerinkel van mijn GSM. Mijn ringtone is inderdaad nog echt een ringtone. Letterlijk. Een vrouwenstem die me, met een sterk Australisch accent uitlegde dat de afspraak met haar vriendin, die bij ons logeert, moest verzet worden van 19:15 naar 18:45. Of ik dat kon doorgeven. Natuurlijk kon ik dat. Daar ben ik voor. Toen ik vroeg met wie ik sprak antwoordde de vrouw dat ze ‘Avro’ heette.  Nog wat verdwaasd noteerde ik een en ander en zette mijn welverdiende siësta verder.

Het papiertje met de uren en de naam was ik natuurlijk vergeten in de slaapkamer toen, na mijn schoonheidsslaapje, de dame waarvoor de boodschap bestemd was mijn kantoortje binnenkwam.

Ik vertelde haar dat haar afspraak was verplaatst naar kwart voor zeven. Terwijl ik dat zei groef ik koortsachtig in mijn geheugen naar de naam van de vrouw die had opgebeld. Het was een rare naam, iets met T.V., een Nederlandse omroep! Dat was het!

‘Your friend Veronica asked to text her to confirm the change’, zei ik triomfantelijk.

Ze reageerde anders dan ik had verwacht.

‘Veronica?’ vroeg ze. ‘I don’t have a friend called Veronica. Could it have been Avril maybe? That’s my friend staying in Ubud now.’

Het was nu mijn beurt om beduusd te staren.

‘As in Avril Lavigne, you know, the singer?’

‘Yes, the singer, yes that’s the one, Avro, yeah, that’s the lady that left the message’, stotterde ik.

‘O.K. then, thanks Dirk’ zei ze.

Haar hele houding verried de gedachte: ‘What did he smoke?’

‘Avril’ uitgesproken met een Australisch accent klinkt als ‘Avro’.

‘Avro’ en ‘Veronica’ zijn Nederlandse omroepen.

‘Veronica’ is een meisjesnaam.

Ik was nog wat slaperig en mijn hersenen maakten een foute connectie.

Niks aan de hand verzekerde ik mezelf. Dat overkomt iedereen wel eens.

Hopelijk is dat inderdaad zo.