Eend is ‘bebek’ in het Indonesisch. In het Engels is het ‘duck’. Logisch dat ‘Donald Duck’ in Indonesië ‘Donal Bebek’ heet – het klinkt alleen wat raar.
‘En Mickey Mouse dan?’ hoor ik u denken. Wel, ‘mouse’ = ‘muis’ en dat is ‘tikus’ (spreek uit ‘tikoes’) in het Bahasa Indonesia. ‘Miki Tikus’ dus.
Vindt u dit allemaal zo interessant dat u stante pede wil beginnen met een cursus ‘Indonesisch voor beginners’?
Dit online boekje met avonturen van Donal Bebek en Miki Tikus geeft u alvast een voorsprong.
Veel plezier ermee!
Uit Wikipedia:
De wijde spreiding van het Maleis, de traditionele rol (van variëteiten) van het Maleis als lingua franca, en het feit dat het Standaard Maleis wel algemeen gebruikt werd als literaire en officiële taal maar niet de moedertaal was van enige dominerende bevolkingsgroep, maakten dat Indonesië als één van de weinige landen het nationale-taalprobleem heeft kunnen oplossen.
Het (ideologische) beginpunt van het Indonesisch was de zogenaamde Sumpah Pemuda (de “Eed der Jongeren”) van 28 oktober 1928 die gedaan werd door de deelnemers aan het Tweede nationale Jeugdcongres in Jakarta, waarbij het Indonesisch tot taal van een toekomstig onafhankelijk Indonesië werd uitgeroepen. Het vanaf dat moment bestaande Bahasa Indonesia was echter taalkundig gezien een voortzetting van het Standaard Maleis, dat het Klassiek-Maleis als basis had. Naar de geest is het Indonesisch gebaseerd op zowel het lingua franca– of Pasar-Maleis als op het Standaard-Maleis. Naar de letter is het echter een voortzetting van het geschreven Klassiek-Maleis.
Om de taal ingang te doen vinden, vooral in en via het onderwijs op alle niveaus, was het nodig om op alle gebieden van wetenschap en kennis de noodzakelijke terminologie te creëren. Er waren ook op alle gebieden leermiddelen in het Indonesisch nodig en er moest een standaard grammatica en een standaard woordenboek worden samengesteld. Er werd met deze taken al een begin gemaakt tijdens de Japanse bezetting. Na de onafhankelijkheid werden en worden deze taken gecoördineerd door het Nationaal Centrum voor Taalcultivering en Taalontwikkeling (Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa) en zijn voorgangers te Jakarta. Deze instantie is in het algemeen verantwoordelijk voor de taalpolitiek van Indonesië.
