De onderstaande foto is genomen door Tina, momenteel met vakantie in Ubud, vanaf het terras van de kamer op het gelijkvloers, aan de kant van de sawah.
We wonen nu ongeveer 10 maanden op Bali en toch heb ik pas twee weken geleden ontdekt dat we vanuit onze tuin ‘Gunung Agung’ kunnen zien. , een actieve vulkaan waarvan de laatste uitbarsting dateert van 1964. Vergelijkbaar met de Olympus in Griekenland, beschouwen de Balinezen deze berg als de woonplaats van de goden en het centrum van de wereld.
De Agung ligt in oostelijk Bali, met de top ten noordoosten van de grote tempel Pura Besakih. De voet van de berg strekt zich in het noordoosten uit naar de zee, en aan de zuidoostkant liggen een paar kleine, uitgedoofde vulkanen. Een kleine vallei scheidt Agung van de naastgelegen vulkaan Gunung Batur. De lagere hellingen van de berg zijn zeer bebost en landbouw vindt plaats tot op een hoogte van ongeveer duizend meter.
Omdat de Gunung Agung gezien wordt als woonplaats van de goden worden erupties van gezien als een teken van hun ongenoegen. Maar de uitbarstingen maken het omringende land ook vruchtbaar, en de rivieren die ontspringen aan de Agung irrigeren de rijstvelden. Een grote eruptie in 1350 maakte het land rondom Besakih vruchtbaar en zorgde ervoor dat de rijstopbrengst nog jaren groot genoeg was om in de behoeften van het tempelcomplex te voorzien. Hierna vond nog geringe activiteit plaats in de jaren 1808 en 1843.
In 1963 en 1964 vond na een rustperiode van 120 jaar de laatste uitbarsting van de Agung plaats. Hierbij werden enkele dorpen verwoest en kwamen naar schatting 1600 mensen om het leven. Nog eens 86000 anderen bleven dakloos achter. Deze mensen werden geëvacueerd naar andere delen van het eiland, waar problemen ontstonden door overbevolking en de politieke chaos in die tijd. Vele vluchtelingen belandden vervolgens in kampen in Midden-Celebes. Maar de lavastromen hadden de tempel Pura Besakih op de helling van de vulkaan op enkele meters gemist, en dit werd door de inwoners van Bali gezien als een wonderlijke gunst van de goden.
Tegenwoordig zijn de zwarte hellingen van de Agung weer bedekt met akkers en tuinen. De berg blijft echter actief. Soms stoot de grote diepe krater nog rook en as uit, en vulkanologen houden de geologische activiteit nauwlettend in de gaten.
De Agung kan het beste beklommen worden in de periode van juli tot oktober. De beklimming is vrij zwaar, lang en gevaarlijk. Het huren van een gids wordt dan ook ten zeerste aangeraden. Over ’t algemeen worden er 3 routes gebruikt om de berg te beklimmen : een vanuit het zuiden, een tweede vanuit het zuidoosten en een laatste vanuit het westen. Deze laatste wordt het meest gebruikt omdat ze begint in Pura Besakih. Zeer belangrijk is het meenemen van water. De enige waterbron langs de route is namelijk heilig en het water mag daarom niet geconsumeerd worden. Aangezien de klim vooral over een ondergrond van losse aarde en rots gaat is ook de keuze voor de juiste schoenen belangrijk.
Best beklimt men de Agung vanaf de vroege ochtend wanneer de lucht nog helder is en men kan genieten van het uitzicht, zowel tijdens de klim als op de top. Bij helder weer is het mogelijk om de top van de Gunung Rinjani te zien op het naastgelegen eiland Lombok. Beide bergen zijn echter vaak aan het zicht onttrokken door het wolkendek.
(c) Wikipedia
