Na een lange reis ben je blij dat je koffers allemaal op de lopende band liggen in de luchthaven van bestemming.

Je denkt dat je alle hindernissen met verve hebt genomen en dat alleen nog het vinden van een taxi naar je rustig hotel in de rijstvelden als uitdaging overblijft. Think again!

Je hobbelt met het volgeladen karretje richting ‘Exit’ en dan denk je ‘Shit, ik moet nog voorbij de douane!’.

Vaak hangen er dan groen of rood oplichtende bordjes met respectievelijk ‘Nothing to declare’ en ‘Goods to declare’ en kies je als brave toerist voor het groene bordje. Heb je niet te veel koffers en zie je er een beetje betrouwbaar uit dan kan je zo richting taxi’s.

In de luchthaven van Bali zijn de rode en groene bordjes nergens te bespeuren. In de plaats daarvan een legertje geüniformeerde en streng kijkende ambtenaren die jou en je karretje bekijken met dollartekens in de hebzuchtige ogen.Of je niets hebt aan te geven: voedingsprodukten, alcohol, sigaretten, …?

‘Neen hoor, alleen personal stuff’ zeg je dan, toch een beetje onzeker want je weet maar nooit wat in dit land allemaal mag en niet mag.

Toch willen ze dan dat je een koffer openmaakt om er dan naar hartenlust en met merkbaar genoegen in te kunnen graaien.

Alles wat er schoon uitziet beschouwen ze automatisch als nieuw en dus in aanmerking komend voor gepeperde invoerrechten.

Je mag dan weer palaveren en zoeken naar krasjes of tekenen van gebruik om de douanier ervan te overtuigen dat je die haardroger echt al jaren hebt.

Om in Indonesië, en waarschijnlijk in heel wat van de omliggende landen, dit stresserend intermezzo zo snel mogelijk achter de rug te hebben volstaat een eenvoudige strategie. Ten minste als er een vrouwelijke medereiziger aanwezig is.

Primo: Laat haar het woord voeren bij de inspectie van de koffers.

Secundo: Zorg er bij het inpakken van de koffers voor dat er bovenaan steeds een heleboel lingerie ligt.

Gooi daarom nooit oude slipjes en bh’s weg. Bewaar die, speciaal voor dit soort gelegenheden.

Tertio: Zodra de koffer opengaat zorg je er, als woordvoerster voor niet te dicht in de buurt van de koffer te staan en negeer je straal elke hint om de inhoud van de koffer te beroeren. Je kijkt de beambte ook zo direct mogelijk aan. Je zal merken dat zijn enthousiasme om in de koffer te graaien tot dichtbij het nulpunt daalt op het moment dat hij de bh’s en slipjes in het oog krijgt. Die werken als zovele stopborden en gevarendriehoeken op ’s mans schaamtegevoel dat hij de koffer nog nauwelijks een blik waardig keurt, zeker niet wanneer de vermoedelijke eigenares van die niemendalletjes hem diep in de ogen blijft kijken.

Schakel dan, schijnbaar nonchalant en onbekommerd  over op een heel ander onderwerp en geef de arme man zo de kans om zonder teveel gezichtsverlies aan deze ongemakkelijke situatie te ontsnappen.

Goeie zinnetjes zijn:

“Do you know a nice place to stay around Ubud, Phuket, Manado of waar je op dat moment ook in de buurt bent”

“I’m looking forward to relax in the padi fields/chill on the beach/climb a volcano/…”

Je zal merken dat het werkt.

p.s. Reis je als man alleen, vervang dan in de boven beschreven strategie enkele details:

– ga juist heel dicht bij de beambte staan.

– vervang de niemendalletjes door een laag, schijnbaar ongewassen, want verkreukte, onderbroeken.